«آن ‌هـا دلشان را برای آقا باخته ‌اند. زیارت امام رضــا (ع) مملو از خاطرات ریز و درشــتی است که از ابتدای کودکی تا امروز، همراه من است. پدر و مادرم عشق زندگیشان این بود که تابســتان از راه برسد و ما تعطیل باشیم و در مناســبتی زیبا راهی مشهد شویم تا به قول خودشــان روزهای بــودن در کنار امام هشــتم (ع) پر از انرژی و روحیه شویم و برگردیم.

از سینما کودکی ‌هایم در اراک گذشــت، اما زیارت رفتن یک رویه ثابت در زندگی همه ما بود و البته امروز هم که به مرز پنجاه سالگی رسیده ‌ام، آرامش را تنها متعلق به بهشتی ‌ترین نقطه ایران عزیز، یعنی حرم امام رضا (ع) می‌دانم.

یکی از شــوق‌‌های کودکی ‌ام در هنگام زیارت، دیدن کبوترهای حرم بود. گوشه ‌ای می‌‌نشستم و با چشم‌‌هایم پرواز آن‌ها را دنبال می‌‌کردم که به صورت گروهی از نقطه ‌ای بلند می‌‌شدند و پرواز را تا نقطه ‌ای دیگر از حرم ادامه می‌‌دادند.

همیشه فکر می‌ کردم که این کبوتر‌ها چه رازی با امام هشتم (ع) دارند، فکر می‌‌کردم چه حرف ‌هایی که میان این پرنده ‌هــای نازنین و امام رضا (ع) رد و بدل نمی‌‌شود. هنوز هم این حس و حــال را دارم و اعتقادم بر این اســت که آن‌ها متفاوت ‌تر از همه زائران حرم هستند؛ آن‌ها دلشان را برای آقا باخته ‌اند.»